Ciepłe lody

Ciepłe lody, czyli wspominamy smaki dzieciństwa. Pamiętam, że gdy byłam mała, był to mój ulubiony zimowy deser. Najbardziej lubiłam te z białą polewą, takie słodkie i rozpływające się w ustach, duże, małe , z posypką lub bez. Prosiliśmy z bratem o drobne pieniążki, żeby móc pobiec do sklepu i kupić sobie takiego loda. Tym przepisem udało mi się przywołać ten smak. Naprawdę nie spodziewałam się, że moje ciepłe lody będą smakować dokładnie tak samo (a może nawet lepiej)!

Zapytacie, skąd w ogóle taki pomysł? Ano z potrzeby wykorzystania „odpadków” z innych przepisów. Często zostają mi białka z pieczenia innych ciast. Tym razem było ich aż 8! ze smażenia pączków (już wkrótce przepis na najbardziej puszyste pączki na świecie). Szkoda mi było wyrzucać tyle białek, mrozić nie chciałam, bo potem i tak tego nie wykorzystam. Bezy nie chciało mi się piec. Zaczęłam więc maraton po wrocławskich sklepach w poszukiwaniu odpowiednich wafelków. Bo przecież muszą być takie same, jak kiedyś jadłam. Odpadały więc wafelki w kształcie rożka, które można znaleźć w większości sklepów. W końcu udało się i znalazłam idealne kubeczki. No, może w smaku nie są idealne, ale przynajmniej stoją jak należy.

Jednego tylko nie przewidziałam – że z tylu białek wyjdzie aż… 40 lodów! Wczoraj obdarowałam znajomych w swojej pracy, pracy męża, pojechałam z darami do przyjaciół, zjadłam chyba z 3 podczas sesji zdjęciowej (pies też się na jednego załapał) i jeszcze trochę ich siedzi w lodówce. Także bądźcie mądrzejsi i róbcie z płowy porcji. A przy okazji robienia ciepłych lodów postanowiłam wypróbować nowy przepis na bezę i porównać go z tym, którego używam zazwyczaj. Macie więc do wyboru bezę szwajcarską i włoską. Różnice między nimi widać na zdjęciu poniżej. Po lewej szwajcarska, po prawej włoska. Różnicę widać gołym okiem. Beza szwajcarska jest łatwiejsza w przygotowaniu i wyglądem przypomina bardziej klasyczne bezy. Ma bardziej ciągnącą konsystencję i lekko inny smak. Beza włoska natomiast smakuje dokładnie tak, jak nadzienie ciepłych lodów sprzedawanych w sklepach. Jest bardziej puszysta, po ubiciu można ją kroić nożem, taka jest sztywna, a konsystencję ma bardziej piankową, ale trochę trudniej ją przygotować. Różnica w smaku jest wyczuwalna, ale jeżeli nie macie termometru cukierniczego potrzebnego do zrobienia bezy włoskiej lub boicie się ją robić na oko, z powodzeniem możecie użyć bezy szwajcarskiej.

Beza szwajcarska i beza włoska

Składniki (jedna porcja każdej bezy wystarczy na ok. 20 lodów w kubeczkach):

Beza szwajcarska:

• 4 białka jajek
• 250 g cukru

Przygotowujemy garnek z lekko gotującą się wodą do kąpieli wodnej, tak jak przy rozpuszczaniu czekolady. Do miski wkładamy cukier i białka, umieszczamy ją na garnku (uwaga! miska nie może dotykać wody!) i ręczną trzepaczką mieszamy, aż cukier się rozpuści – najlepiej sprawdzać w palcach, czy jest jeszcze wyczuwalny. Trwa to 10-12 minut. Jeśli mamy termometr cukierniczy, warto sprawdzić temperaturę – powinna przekroczyć 60-70 stopni. Kiedy cukier się rozpuści ściągamy miskę z kąpieli wodnej i ubijamy mikserem, aż białka będą sztywne i całkowicie zimne (sprawdzamy odwracając miskę do góry dnem).

Beza włoska:

• 4 białka
• 300 g cukru (260 g + 40 g)
• 60 ml wody

Cukier (260 g) i wodę umieszczamy w rondelku, mieszamy. Pędzelkiem zamoczonym w wodzie smarujemy boki rondelka, żeby zebrać cały osadzony na nich cukier (zapobiega to tzw. scukrzeniu). Stawiamy na gazie i doprowadzamy do wrzenia, nie mieszamy! Kiedy temperatura syropu zbliży się do 100 stopni zaczynamy ubijać białka – zwyczajnie, na sztywno, pod koniec dodając pozostałe 40 g cukru. Syrop cukrowy powinien osiągnąć temp. 118 stopni – wtedy ściągamy go z palnika i powolutku, małym strumyczkiem dodajemy do białek, jednocześnie miksując je na najwyższych obrotach, aż beza całkowicie wystygnie. Ja nie mam termometru cukierniczego, posiłkowałam się takim na podczerwień, a on nie jest dokładny. Mój syrop był gotowy, kiedy zrobił się szklisty, przezroczysty, bardzo delikatnie nabrał koloru (minimalnie) i miał konsystencję świeżego miodu.

Krem bezowy przekładamy do rękawów cukierniczych z dużymi końcówkami – im mniej fantazyjne, tym łatwiej zrobić polewę, i nadziewamy wafelki. Wstawiamy do lodówki na kilkanaście, kilkadziesiąt minut.

Polewa:

• 100 g czekolady gorzkiej
• 100 g czekolady mlecznej
• 1 łyżka oleju rzepakowego

Czekolady rozpuszczamy, najlepiej od razu w szklance, dodajemy olej, dokładnie mieszamy. Szybkim ruchem zanurzamy ciepłe lody, lekko potrząsając, żeby jej nadmiar spłynął. Odstawiamy do lodówki.

Jeśli zdecydujecie się na bezę szwajcarską, możecie dodawać do niej barwniki i aromaty (bez tłuszczu!). Ja dodałam do części różowy barwnik i aromat truskawkowy.

Ciepłe lody przechowujemy w lodówce do 2-3 dni. Gwarantuję, że znikną wcześniej.

Wersja truskawkowa